Interview door David Levie 13-12-13

Semeijn wil orde scheppen in eigen chaos

Wie zijn atelier voor het eerste betreedt en niet op de chaos is voorbereid, is van mening dat er zojuist een explosie heeft plaatsgehad. Maar de puinhoop is bij nader inzien wel degelijk zorgvuldig samengesteld. Met zaken die de kunstenaar ooit nog wel eens te kunnen gebruiken. Wat te denken van de verpakking van zijn pillen tegen de hoge bloeddruk, een leg pakje sigaretten, tubes en meer van dat soort zaken. Theo Semeijn heeft die pseudo-chaos nodig om orde te kunnen scheppen. Het resultaat is stevast op een doek te bewonderen.

Nog een jaartje en dan kan de arts van een revalidatiecentrum afscheid nemen van zijn loopbaan in de geneeskunde. De financiële zekerheid die zijn beroep met zich meebracht heeft hem in staat gesteld zich als onafhankelijke kunstenaar te ontwikkelen. En dat te maken, wat hij wilde maken. Altijd heeft hij ruimte weten te creeren voor de kunst. Niet voor niets is hij in loondienst gegaan. Aan administratieve rompslomp wil hij zijn tijd niet besteden. Ale het even kan is hij bezig in zijn werkruimte aan de Egerlaan, pal naast die van een aantal gelijkgestemden.

Hoewel hij zich soms door een thema in zijn vrijheden voelt beperkt, heeft hij met ‘ritme’ geen enkel probleem. Integendeel. Het werk van Semeijn als dat van geen ander. Hij maakt niet anders. De herhaling die kenmerkend is voor zijn werk leen t zich bij uitstek voor hetgeen de stichting Ateliers Apeldoorn de komende weken nastreeft. Semeijn heeft voor handtekeningen gekozen. Regelmaat, ritmiek. Hij toont een vierkant vlak waarop handtekeningen (ze zijn een kwartslag gedraaid) een tweede vierkant vormen. Er is balans. Alles valt op zijn plek. Net als in dat op het oog zo chaotische atelier. De microkosmos van Theo Semeijn. Waar lege sigarettenpakjes met hun vet afgedrukte waarschuwingen een totaal andere rol spelen dan de afgedankte troep op straat of gevuld in de zak van een roker. Semeijn weet als arts hoe slecht roken voor de gezondheid is, maar onthoudt zich van een moreel oordeel. ‘Zonder sigaret geen film met Humphrey Bogart’ zegt hij. ‘De waarschuwende tekst die op het pakje staat, dat intrigeert me. Inspireert me ook. Het gaat over hel en verdoemenis. Dat spreekt me aan. Meer dan allerlei verboden en opgelegde beperkingen. Daar houd ik niet zo van’.